Η ΑΕΚ αποφάσισε να ολοκληρώσει την συνεργασία της με τον προπονητή Αργύρη Γιαννίκη. Όπως έγραφα και στην εφημερίδα η απόλυση του Γιαννίκη αποτελεί μικρότερη έκπληξη από την πρόσληψη του πριν λίγους μήνες. Πιθανότατα την απόλυση επέσπευσε η ανακοίνωση της 21 που ρωτούσε τον Δημήτρη Μελισσανίδη αν αισθάνεται «ηγέτης ή εργολάβος» και έβαζε το δίλημμα «Γιαννίκης ή Γιαννάκης». Ο Μελισσανίδης δεν ήθελε να αφήσει την ΑΕΚ με ένα προπονητή που εντέλει δημιουργούσε πρόβλημα και στο δικό του ηγετικό προφίλ. Θα αναλάβει την ομάδα προσωρινά ο Σωκράτης Οφρυδόπουλος και δεν αποκλείω να έχει και καλύτερα αποτελέσματα από τον προκάτοχό του διότι στο διάστημα της παραμονής του δεν θα έχει άγχος: κανείς δεν θα του ζητήσει ευθύνες. Ίσως μάλιστα μια καλύτερη ΑΕΚ δούμε απόψε κιόλας κόντρα στον ΠΑΟΚ. Αλλά το θέμα μου δεν είναι αυτό. Είναι η ίδια η ιστορία του Γιαννίκη, του ανθρώπου που ανέλαβε την ΑΕΚ ως κράμα Νάιγκελσμαν και Κλοπ και μετά από κάθε ματς ζητούσε συνέχεια «συγνώμη». Στοϊκά σαν να αυτομαστιγώνεται. Και χωρίς το κουράγιο να πει ποιο ήταν το πρόβλημά του.

Μυστήριο ήταν η πρόσληψη    

Για μένα το γιατί η ΑΕΚ εμπιστεύθηκε τον Γιαννίκη αποτελεί μυστήριο – και δεν αναφέρομαι στις ικανότητες του προπονητή. Από προφίλ ο Γιαννίκης δεν ταίριαζε στην ΑΕΚ. Θυμίζω ότι πριν από αυτόν υπήρχε ο Βλάνταν Μιλόγεβιτς, πριν τον Μιλόγεβιτς ο Μανόλο Χιμένεθ, πριν τον Χιμένεθ ο Μάσιμο Καρέρα: πρόκειται για προπονητές που δεν έχουν σχέση με τον Γιαννίκη – είναι για παράδειγμα όλοι ξένοι και όλοι είχαν εμπειρίες προηγούμενης δουλειάς σε πρωταθλήματα του εξωτερικού. Γυσικά ο Γιαννίκης δεν είχε σχέση ούτε με τον Κετσπάγια, τον Κωστένογλου και τον Δέλλα: αυτοί ανέλαβαν ως παιδιά της ΑΕΚ. Η πρόσληψη παραμένει μια μυστήρια επιλογή, διότι το περασμένο καλοκαίρι, όταν πάλι η ΑΕΚ έψαχνε προπονητή, πριν καταλήξει στον Μιλόγεβιτς, ασχολήθηκε με τις περιπτώσεις του Ρεμπρόφ και του Λουτσέσκου. Συζήτησαν μάλιστα οι άνθρωποι της ΑΕΚ και με τους δυο, ενώ ο Γιαννίκης ήταν ελεύθερος.

Το περίφημο περιβάλλον

Ας τα πάρουμε με τη σειρά. Τα προβλήματα της ΑΕΚ φέτος άρχισαν με την αποχώρηση του Βλάνταν Μιλόγεβιτς που – τραγική ειρωνεία – χθες κι αυτός απολύθηκε από την ομάδα της Σαουδικής Αραβίας στην οποία είχε πάει για τα πετροδόλλαρα. Όπως τελικά αποδείχτηκε η αποχώρηση του Σέρβου ήταν δική του απόφαση η οποία είχε να κάνει με κάτι απλό: ο προπονητής δεν αισθανόταν καλά στην ΑΕΚ κι αποφάσισε να φύγει βλέποντας πως στη σχέση δεν υπήρχε προοπτική. Έφταιγε γι’ αυτό Δημήτρης Μελισσανίδης; Πολύ αμφιβάλλω. Το πρόβλημα του Μιλόγεβιτς ήταν προφανώς οι άνθρωποι με τους οποίους έπρεπε να συνεργαστεί καθημερινά. Το «περίφημο περιβάλλον» για το οποίο όλοι μιλούν με μισόλογα. Τι κάνει αυτό το «περιβάλλον»; Κάτι απλό. Ρίχνει την ευθύνη του οποιουδήποτε στραβού αποτελέσματος στον εκάστοτε προπονητή, που «δεν αξιοποιεί τους παίκτες», δηλαδή δεν σέβεται το πορτοφόλι του ιδιοκτήτη.    

Ακόμα τον ψάχνουν  

Γιατί το λέω αυτό; Γιατί ο ερχομός του Γιαννίκη σημαδεύτηκε από την πρώτη στιγμή από αποφάσεις παράξενες - σχεδόν ακατανόητες. Όποιος εισηγήθηκε τον ερχομό του Γιαννίκη  ήταν σαν παράλληλα να ζήτησε από τον νεοφερμένο προπονητή με τη δουλειά του να αποδείξει ότι το καλοκαίρι έγιναν οι καλύτερες μεταγραφικές επιλογές. Ο Γιαννίκης με το καλημέρα καθιέρωσε τον Μήτογλου και τον Ρότα, κι άφησε στην άκρη παίκτες όπως ο Τάνκοβιτς, ή ο Λάτσι, που ένα χρόνο πριν είχαν πάρει τις ευκαιρίες τους. Ο Γιαννίκης δεν έχει τολμήσει ποτέ να βγάλει από την βασική εντεκάδα τον Τζούμπέρ κι ας είναι η απόδοση του Ελβετού μέτρια εδώ και μήνες. Προβληματιζόταν επίσης για μήνες για να αποδείξει ότι ο Λεταλέκ έχει κάποια χρησιμότητα κι έδωσε ευκαιρίες ξαφνικά στον Χατζήσαφι (λες και το πρόβλημα της ΑΕΚ ήταν το αριστερό της μπακ). Αμφιβάλλω πάρα πολύ για το αν για όλα αυτά έχει αποφασίσει μόνος του. Βρίσκω πιθανό να σεβάστηκε υποδείξεις. Και σίγουρα τον προσλάβανε γιατί δεν θα είχε απαιτήσεις: ένα χαφ ζήτησε, σεμνά και ταπεινά, τον Ιανουάριο κι ακόμα τον ψάχνουν.

Στην παραμονή του στην ΑΕΚ ο Γιαννίκης έμοιαζε όλο και πιο πολύ μια νταντά παικτών. Προσπαθούσε πολύ ώστε να μην γκρινιάζει κανένας. Στήριζε τους πάντες – ακόμα και τους ντεφορμέ. Δεν είπε ποτέ κάτι εναντίον κάποιου ποδοσφαιριστή. Ο,τι κυκλοφορούσε στα ρεπορτάζ ως λύση (το δίδυμμο Τζαβέλα – Βράνιες στην άμυνα ή η ταυτόχρονη παρουσία των Αμπραμπατ, Αραούχο, Τζούμπερ, Λιβάι Γκαρσία) το βλεπες στο γήπεδο. Ο Γιαννίκης έμοιαζε ποιο πολύ να θέλει να τους έχει όλους ευχαριστημένους παρά να φτιάξει κάτι που να μοιάζει με ομάδα. Ετσι η ΑΕΚ επαναλάμβανε συνέχεια τα ίδια λάθη: το γκολ πχ που δέχεται από τον Παλάσιος δεν έχει καμία διαφορά από το γκολ που έχει δεχτεί από τον Παναιτωλικό με την άμυνα ψηλά.

Πρόβλημα

Ηταν ο Γιαννίκης το πρόβλημα της ΑΕΚ; Σίγουρα όπως εξελίσσεται η σεζόν ήταν κι αυτός ένα πρόβλημα. Αλλά το μεγάλο π  ρόβλημα είναι ότι αυτοί που θα φέρουν τον επόμενο είναι οι ίδιοι που έφεραν και τον Γιαννίκη, τον οποίο όπως αποδείχτηκε δεν τον γνώριζαν καν – δηλαδή δεν είχαν καταλάβει το ποδόσφαιρο που έπαιζε στον ΠΑΣ. Μετά από πέντε ματς πχ άρχισαν να κυκλοφορούν γκρίνιες γιατί η ΑΕΚ δεν έκανε κατοχή μπάλας. Όταν ο ΠΑΣ ήταν πέρυσι η τελευταία ομάδα σε κατοχή μπάλας στο πρωτάθλημα με τον Γιαννίκη προπονητή…

Η αναζήτηση του επόμενου προπονητή δεν θα είναι εύκολη υπόθεση για όσους σήμερα τρέχουν την καθημερινότητα του συλλόγου. Καλά καλά δεν ξέρεις ποιος θα την κάνει. Είμαστε βέβαιοι ότι αυτοί που σήμερα αποτελούν το διοικητικό και τεχνικό προσωπικό της ΑΕΚ θα υπάρχουν και το επόμενο καλοκαίρι; Εγώ δεν είμαι.

Αυτή η έλλειψη σιγουριάς για το αύριο που ξημερώνει κάνει την αναζήτηση δύσκολη υπόθεση. Είναι δυνατόν για την εικόνα που έχει σήμερα η ΑΕΚ ο Κονέ, ο Γιάννης Παπαδημητρίου, ο Γιάννης Παπαδόπουλος κτλ να μην έχουν ευθύνες; Είναι δυνατόν, ειδικά ο Κονέ και ο Παπαδημητρίου, να μην ζουν ένα καθεστώς προσωπικής ανασφάλειας; Εδώ από την ΑΕΚ έχουν φύγει τόσοι και τόσοι για λιγότερα λάθη. Ο Μαϊστόροβιτς ή ο Ιλια Ιβιτς πχ μάλλον καλύτερα τα πήγαν περνώντας από εκεί. Κι έφυγαν. Θα τους κρατήσει αυτούς ο Μελισσανίδης; Γιατί;  

Και φυσικά υπάρχει και κάτι ακόμα: μια έλλειψη εμπιστοσύνης στα πρόσωπα όλων από τον κόσμο. Ακούστηκε πχ ως λύση ο Τζον Φαν τ’ Σχιπ. Η πιο μεγάλη ένσταση που έγινε αφορά το ποιος εισηγείται την πρόσληψή του! Κυκλοφορεί για παράδειγμα ότι τον πήγαν στην ΕΠΟ, οι ίδιοι που πήγαν τον Γιαννίκη στην ΑΕΚ. Δεν πρέπει να είναι έτσι – τουλάχιστον εγώ θυμάμαι την ιστορία του Ολλανδού διαφορετικά. Αλλά αν υπάρχουν τέτοιου είδους ενστάσεις, που δεν αφορούν την ικανότητα των προπονητών, αλλά την ικανότητα των στελεχών, πώς να γίνει δουλειά;     

Ονειρο

Θα πω και κάτι τελευταίο μπας και γίνει κατανοητό το πρόβλημα. Ας υποθέσουμε ότι ένας οπαδός της ΑΕΚ έχει πέσει σε κώμα το 2008. Έχει αφήσει την ΑΕΚ με πρόεδρο τον Ντέμη Νικολαΐδη, τεχνικό διευθυντή το Μαϊστόροβιτς και προπονητή τον Λορέντζο Σέρα Φερέρ. Πριν από αυτούς είχε δει τον Νικολαϊδη με συνεργάτες τον Ιβιτς και τον Σάντος. Ξυπνάει και την βρίσκει την ΑΕΚ με τον Γιαννίκη, τον Κονέ, τον Παπαδημητρίου τον Παπαδόπουλο κτλ. Εγώ λέω ότι ο άνθρωπος θα ξαναπέσει σε κόμμα. Μόνος του. Κυρίως γιατί θα είναι αδύνατον να πιστέψει ότι αυτό που βλέπει δεν είναι ακόμα όνειρο. Κακό μάλιστα.